Επιστρέφω από την εργασία μου το μεσημέρι κουρασμένος και βυθισμένος σε σκέψεις για το τώρα, το πριν, το μετά. Μνημόνια, πανδημία, σειρήνες πολέμου. Βάλλεται η καθημερινότητα μας από παντού και αδυνατώ να βρω σημάδι αισιοδοξίας ή τουλάχιστον ελπίδα για καλύτερες μέρες. Μια ελπίδα που στα χείλη πολιτικών του παρελθόντος απάλυνε, έστω και προσωρινά, το βάρος της καθημερινότητας.
Μια καθημερινότητα στην οποία ο κραταιός homo economicus επιβάλλει το δίκαιο της πυγμής. Στην προκειμένη περίπτωση ο Πούτιν εισβάλλει απροκάλυπτα σε μια ασθενέστερη οικονομικά και κατ΄ επέκταση στρατιωτικά χώρα. Aπλοί πολίτες προσπαθούν να υπερασπιστούν τα ιδανικά της πατρίδας τους, αλλά μάταια. Παρόμοιες εισβολές, αλλά χωρίς όπλα, πραγματοποιούν καθημερινά στα σπίτια μας κολοσσοί πολυεθνικών εταιρειών όπως η Μicrosoft, η Αmazon κ.α. Απομυζούν τον πνευματικό και πολιτισμικό μας πλούτο και διαμορφώνουν έναν ομοιόμορφο τρόπο σκέψης και κουλτούρας.
‘Ο,τι μας λανσάρει ο δήθεν αναπτυγμένος Δυτικός πολιτισμός το καταπίνουμε αμάσητο. Τρώμε με ζωώδη αδηφαγία το χάμπουργκερ παρακολουθώντας σε live μετάδοση τους βομβαρδισμούς στο Κίεβο. Ανησυχούμε για τις αυξήσεις του ρεύματος, του φυσικού αερίου, την στιγμή που οικογένειες με μικρά παιδιά αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους. Παθητικοί θεατές και αναίσθητα αδιάφοροι σε ένα παιχνίδι που,αν δεν είναι πουλημένο, είναι τουλάχιστον επικίνδυνο για τις επόμενες γενιές.
Γενιές που μέσα από τα πολεμοχαρή videogames μάχονται καθημερινά τον αντίπαλό τους υπνωτίζοντας παράλληλα δυνάμεις ευαισθησίας και αντίστασης. Εγωκεντρική τακτική του παιχνιδιού με αποκλειστικό στόχο την εξόντωση του εχθρού. Ακόμα και η παγκόσμια κοινότητα του πνεύματος και της διανόησης αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ένοχη σιωπή. Μολονότι το διαδίκτυο είναι το υπερ- όπλο για μαζικό – ειρηνικό κάλεσμα διαμαρτυρίας, κυριαρχεί η παθητική θέαση των εχροπραξιών και η θεωρητική προσέγγιση του ζητήματος.
“Δηλαδή μπαμπά θα έχουμε και εμείς πόλεμο; Αν είναι έτσι,να αγοράσουμε εξοπλισμό για να είμαστε πιο δυνατοί από τον αντίπαλο”. Πριν αγοράσουμε οτιδήποτε μπορούμε να βγούμε στην αυλή του σπιτιού μας και να αντικρύσουμε τα ανθόφυλλα της ανθισμένης αμυγδαλιάς. Ο μύθος λέει ότι η αγάπη νικά τον θάνατο. Ας ανεβάσουμε την φωτογραφία στο instagram μήπως ευαισθητοποιήσουμε τον φιλοπόλεμο Πούτιν.
Λάζαρος Ι. Κόλλιας
Εκπαιδευτικός
